Κείμενα της εκδήλωσης για την ελευθερίας με αφορμή το πολυτεχνείο!!!!!

Κείμενα της εκδήλωσης για την ελευθερίας με αφορμή το πολυτεχνείο!!!!! Τα παρακάτω κείμενα διαβάστηκαν στην παρουσίαση των έργων και των κολάζ των μαθητών που έγινε στο Γαλλικό ινστιτούτο της Λάρισας με αφορμή την ελευθερία!!!!! 

1. Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΕΠΤΑΕΤΙΑΣ
Στην περίοδο της Επταετίας απαγορεύονταν να μιλάει κανείς ελεύθερα. Κι όμως, υπήρχαν καλλιτέχνες που «μίλησαν» με τα υλικά της ζωγραφικής και της γλυπτικής για την καταπίεση, την τρομοκρατία, αλλά και για την ελπίδα και την ελευθερία. Με τα έργα τους έστειλαν τα μηνύματα που προσδοκούσε ο κόσμος και φοβόντουσαν οι συνταγματάρχες.
Με την επιβολή της Χούντας η αναστάτωση που αρχικά επικράτησε στον εικαστικό χώρο έδωσε τη θέση της στη νεκρική σιγή. Οι περισσότεροι από τους καλλιτέχνες, αρνούμενοι το «διάλογο» που ήθελαν οι δικτάτορες με την τέχνη, περιορισμένο σε ωραία τοπία, ευγενικά πορτρέτα και άλλα ανώδυνα θέματα, επέλεξαν να αντισταθούν με το να μην εκθέτουν έργα τους.
Μέχρι που τον Μάιο του 1969 ο Βλάσης Κανιάρης αποφάσισε να κάνει το πρώτο βήμα εικαστικής διαμαρτυρίας. Ακολούθησαν κι άλλοι πολλοί, αναλαμβάνοντας ενεργό αντιστασιακό ρόλο μέσω της τέχνης τους.
Σόρογκας, Δεκουλάκος, Κοκκινίδης, Γαΐτης, Τάσσος και άλλοι
Επηρεασμένοι από το κλίμα του Μάη του '68 αλλά και από όσα διαδραματίζονταν γύρω τους, οι νέοι καλλιτέχνες του '70 στράφηκαν σε έργα με έντονο πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο. Έκαναν τέχνη την αμφισβήτηση και τη διαμαρτυρία.


2.
Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος είχε πει:
Η Ελλάς είναι ασθενής. Την έχομεν θέσει εις τον γύψον. Θα παραμείνει εις τον γύψον μέχρις ότου ιαθεί»

Για τα έργα μας πήραμε αφορμή από τη παραπάνω φράση
Τα πρόσωπα είναι παγωμένα και φυλακισμένα μέσα στην έλλειψη της ελευθερίας.
Με το κόκκινο χρώμα συμβολίζουμε το αίμα που χύθηκε για την ελευθερία, αποδίδοντας τιμή στους επώνυμους και ανώνυμους ήρωες.
Χρησιμοποιήσαμε επίσης τα λόγια του ποιητή που παρηγορεί τη μάνα του ήρωα:
Μη κλαις, μάνα! Μη κλαις!
Ο γιος σου ήταν ήρωας!
Δε θέλει μοιρολόγια.
Τραγούδια θέλει.
Ακούς; Τραγούδια.


3. Γαρύφαλλα
Ακόμη και στην παγωμένη εποχή της δικτατορίας, στο γύψο που μπήκε η Ελλάδα, η φλόγα της ζωής ανθίζει, η ελευθερία λουλουδίζει και δίνει μεγάλη ελπίδα για το σήμερα!

4.
Παιδικά όνειρα
Στο γύψο της δικτατορίας και της έλλειψης δημοκρατίας τα παιδικά όνειρα έχουν παγώσει. Εμπνευστήκαμε αυτό το έργο από ένα αντίστοιχο έργο του Βλάση Κανιάρη.


5.
Δε γίνεται ποτέ να μεστώσουν τα στάχυα κάτω από το χιόνι της συμφοράς
Δε γίνεται ποτέ να ψηλώσουν τα δέντρα κάτω από το μπετόν του υπόστεγου
Δε γίνεται ποτέ να σταματήσει η λεύτερη καρδιά κάτω από τις ακτίνες του πύρινου ήλιου
Δε γίνεται ποτέ να δουλωθεί η λεύτερη ψυχή κάτω από τη μπούκα του κανονιού
Δε γίνεται ποτέ να νεκρώσει η λεύτερη σκέψη κάτω από έναν τόσο όμορφο και λαμπερό ουρανό


6.
Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά
ήταν μια λέξη μοναχά ελευθερία
κι ύστερα είπαν πως την έγραψαν παιδιά


7.
Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο
Δυο καρδιές και έναν ήλιο στη μέση
Παίρνω φως απ τον ήλιο και φτιάχνω την αγάπη
Και μου λες πως σ΄αρέσει.

8.
Ελευθερία τι θα πει κανείς δεν μ΄ έχει μάθει
μα σαν κοιτώ στο παρελθόν βρίσκω μονάχα πάθη
Ανθρώπους που σκοτώθηκαν για την ελευθερία
ψυχές που ξεχαστήκανε σ΄ αυτή την κοινωνία
Τιμή μονάχα δίνουμε μία φορά το χρόνο,
κι όλο τον άλλο τον καιρό καλοπερνάμε μόνο

Θα εκφράσουμε μερικά στιγμιότυπα από τον αγώνα των φοιτητών το ΄73

17 Νοέμβρη 1973 ημέρα Σάββατο
Ο ραδιοφωνικός σταθμός μεταδίδει :
«εδώ Πολυτεχνείο Εδώ Πολυτεχνείο» σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός των Ελεύθερων Ελλήνων Φοιτητών»
Από τα ηχεία ακούς τα συνθήματα που φωνάζουν
Κάτω η χούντα
Ψωμί παιδεία ελευθερία
Η εξέγερση των φοιτητών της νεολαίας και ολόκληρου του ελληνικού λαού κατά της χουντικής τυραννίας προκαλεί πανικό στους δρόμους της Αθήνας. Φοιτητές με πρησμένα μάτια από τα δακρυγόνα αρκετοί τραυματίες από τις συμπλοκές.
Ο απολογισμός είναι τραγικός
Οι φωνές των φοιτητών ακούγονται παντού και δυνατά συνθήματα ξεσηκώνουν τον Ελληνικό λαό
Κάτω ο φασισμός
Φαντάροι είμαστε αδέλφια μη γίνεστε δολοφόνοι
Μη φοβάστε τα τάνκς
Η εξέγερση των φοιτητών ανάβει πιο πολύ
Έξω στο προαύλιο του Πολυτεχνείου οι φοιτητές είναι ανεβασμένοι στα κάγκελα και τραγουδούν τον εθνικό μας ύμνο, καθώς βλέπουν τα τάνκς να παίρνουν θέση έξω από το Πολυτεχνείο! Ώρα 3.00 μετά τα μεσάνυχτα ο επικεφαλής αξιωματικός με μια κίνηση του χεριού του δίνει εντολή να ξεκινήσει το τάνκς! Η πόρτα πέφτει !
Την επόμενη μέρα οι εφημερίδες γράφουν
Νεκροί και τραυματίες στο κέντρο των Αθηνών
3 μετά τα μεσάνυχτα κατέστειλαν την εξέγερση
Αίμα έρευσε, νεκροί και τραυματίες κατά της σύγκρουσης των διαδηλωτών

Αυτό που τώρα ακούσατε είναι η ιστορία,
η ιστορία που άφησε το ‘73
Άνθρωποι που σκοτώθηκαν κι έγιναν θυσία
για να μπορείς εσύ κι εγώ να ζεις μ ελευθερία

11.
Μες στο σκοτάδι όλοι.
Είχε γίνει τόσο πυκνό
από μια νύχτα επταετίας.
Φάνηκαν κάποιες σκιές.

Σκιές; Μικρές εκατοντάδες ήταν.
Και δεν ήταν μόνοι τους.
Περίεργο, πως ξαναζούν οι πεθαμένοι…
Ήταν μαζί τους πολλοί αόρατοι,
μια άπειρη βουή το μαρτυρούσε.
Πολλοί αόρατοι. Επώνυμοι κι ανώνυμοι.

Έμοιαζαν με γνωστές της ιστορίας μορφές
λίγο με τον Μάρκο Μπότσαρη
άλλος με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο
κι ακόμα με τον Αρχιστράτηγο της Ρούμελης…
Έμοιαζαν; Δεν έμοιαζαν. Ήταν ίδιοι
με τα σελάχια και τα καρυοφύλλια τους.


12.
Ψηλός, ξανθός, λεβέντης,
ρουφά της νιότης τον ανθό.
Παλικάρι ίσαμε είκοσι χρονώ,
γεμάτο φλόγα και πίστη!

Αγάπη για την πατρίδα και τη λευτεριά!
Λαχτάρα για τη ζωή:
Γι’ αυτά αγωνίζεται τώρα:
Ψωμί, παιδεία, ελευθερία!
Γι’ αυτά παλεύει.


13.
Η ελευθερία δεν δίνεται ποτέ εθελοντικά από τον καταπιεστή.
Πρέπει να κατακτηθεί από τον καταπιεζόμενο.
~Martin Luther King


14.
Θέλω να ζήσω ελεύθερος
όπως τα πουλιά
όλοι χρειαζόμαστε την Ελευθερία και
γι’ αυτό χρειάζεται να αγωνιζόμαστε γι αυτήν


15.
Γι΄ αυτό απεικονίσαμε λευκά περιστέρια σε φωτεινό ουρανό να βγαίνουν από το μαύρο χρώμα. Το ακάνθινο στεφάνι των ηρώων γίνεται ο φωτεινός ήλιος της δημοκρατίας και της ελευθερίας
Για τη δημοκρατία και την ελευθερία, το δάκρυ και το αίμα θα γίνονται για μας ένα


16.
Το να είναι κάποιος ελεύθερος ισοδυναμεί με το να είναι άνθρωπος
Η ελευθερία είναι αναμφίβολα ένα από τα ανώτερα αγαθά που μπορεί κάποιος να επιδιώξει και να αγωνιστεί γι’ αυτό.
Τα χέρια μας δεν εκλιπαρούν διεκδικούν την ελευθερία. Στη συγκεκριμένη ιστορική στιγμή οι αγώνες και οι θυσίες των φοιτητών και του λαού μας φέρνουν ελευθερία Σήμερα δεν ξεχνούμε επαγρυπνούμε και αν χρειαστεί θα αγωνιστούμε για την ελευθερία


17.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο. Θα βγεις στους δρόμους , θα φωνάξεις τα χείλη σου θα ματώσουν απ' τις φωνές Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ' τις σφαίρες μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω… Κάθε χειρονομία σου θα 'ναι για να γκρεμίζει την αδικία. Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις, ούτε στιγμή να ξεχαστείς. Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε. Μια στιγμή αν ξεχαστείς, αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται ….
Τάσος Λειβαδίτης


18.
Ο αγώνας για την ελευθερία μας δίνει συνεχώς μηνύματα για το σήμερα. Τίποτε δεν γίνεται αν δεν το θέλουμε πραγματικά. Ο λαός μίλησε: σπάστε τις μάσκες

19.
Άνοιξε τα φτερά σου και πέτα μακριά
Μη κοιτάς πίσω! Η ελευθερία είναι ωραία
Είναι σημαντικό να βγεις από το κλουβί και να κατακτήσεις την ελευθερία σου
Είναι ωραίο να ζεις ελεύθερος και ανεξάρτητος απ’ ό,τι σε φυλακίζει

Τα περισσότερα από αυτά γράφτηκαν από του μαθητές του Σ.Δ.Ε